In de maanden maart en april is Maaike Meindertsma als artist-in-residence te gast in de Bierumer School.

Waar de rust en stilte in de Bierumer School het bijna doet lijken alsof de tijd even stilstaat, lijkt de wereld daarbuiten in een constante staat van haast te verkeren.

Tijdens mijn verblijf bij de Bierumer School in maart en april 2024 ga ik op zoek naar deze haast en alle vormen die het kan aannemen. Ik kijk bijvoorbeeld naar wat haast met ons lichaam doet, maar reflecteer ook op hoe wij als mensen in de huidige maatschappij altijd op zoek zijn naar korter, efficiënter en sneller. De resultaten komen daarna samen in video’s en een installatie, waarvan de volledige presentatie in mei te zien is in de Bierumer School en bij festival Terug naar het Begin.

Als beeldend kunstenaar houd ik me veel bezig met het onderwerp lichaam en kijk ik bijvoorbeeld naar hoe onze lichamen zich verhouden tot ons brein en onze omgeving. Deze fascinatie vloeide voort uit de sport en is de afgelopen jaren beetje bij beetje mijn kunstenaarspraktijk binnengeslopen. In veel van mijn werken ga ik op zoek naar het geheugen en kennis van het lichaam en wil ik de precisie waarmee het op de omgeving reageert vastleggen. In die werken plaats ik het lichaam op de voorgrond, maar het afgelopen jaar begon ik een onderzoek naar waar en wanneer het lichaam juist naar de achtergrond verdwijnt. Hierdoor is mijn werk een spel geworden tussen aan de ene kant het afwezige en aan de andere kant het aanwezige lichaam.

Ik stel mezelf vragen als: waar is ons lichaam als we geconcentreerd een film kijken? Waarom kunnen we onze organen en skelet niet herkennen, hoewel ze essentieel zijn voor ons bestaan? Hoe wordt er gedacht over verschillende soorten lichamen in de maatschappij en de geschiedenis?

Maar ook, wat gebeurt er met ons als we nog één minuut hebben om de trein te halen en het juiste spoor zich aan de andere kant van het station bevindt?

Deze laatste vraag is een voorbeeldvraag in mijn onderzoek in Bierum. Want haast doet iets met ons: we staan op scherp en glippen in een staat van paraatheid waarin onze gedachten volledig in beslag worden genomen door datgene wat de haast veroorzaakt. Ons lichaam schakelt als het ware naar automatische piloot en functioneert enkel in dienst van de situatie. Onder andere door adrenaline, verplaatst ons lichaam zich naar de achtergrond en pas als we de trein net gehaald of gemist hebben, beseffen we wat die haast eigenlijk met ons deed.

Maar waar we bijna allemaal weleens net een trein halen of missen, is haast ook breder te trekken. Shortcut, één van de werken die te zien is in de Bierumer School, symboliseert de bijna gestoorde en obsessieve menselijke drang om alles korter en sneller te doen, want waarom een lange en comfortabele weg nemen, als het ook korter kan: dan komen we sneller verder. Maar is het altijd sneller? In een serie video’s neem ik je, samen met mijn handbagage koffer, mee op een reis door de omgeving van Bierum, waarin ik me haast naar een onbekende vakantiebestemming om daar misschien wel te doen waarvoor vakantie bedoeld is: rust en (het tegenwoordig populaire begrip) onthaasten…

… om vervolgens weer thuis te komen en met dezelfde haast weer aan het dagelijks leven te beginnen.

De opening van de expositie Shortcut vindt plaats op vrijdag 26 april van 14:00 – 17:00 uur.